10 TDH "Krzemień"

10 TDH "Krzemień"
Bohater	. Stanisław Broniewski "ORSZA"
Obecny teren działania	Toszek
Założona	2000
Pion wiekowy	Harcerze
Rodzaj jednostki	Koedukacyjna
Obecny drużynowy	pwd.Daria Dobiosch HO
Środowisko	Szczep Harcerski "IGNIS" w Toszku

Obrzędowość

Kolory chusty dzielą ją na pół, po lewej stronie kolor czarny, a po prawej zielony. Zielony kolor to nawiązanie do chusty środowiska, z którego wywodzili się założyciele drużyny, czyli Szczepu „Wilk” z Gliwic (istniał do roku 2002). Zieleń zaaprobowana została przez męską część drużyny, natomiast harcerki postawiły na kolor czarny. Dlatego chusta 10 TDH jest dwubarwna, ponieważ jest wynikiem kompromisu pomiędzy pomysłami harcerzy i harcerek. Chusty noszone się wraz z zielonym, jak sznur przybocznego, pierścieniem.

Bohater

Stanisław Broniewski „ORSZA” (pseudonimy: Orsza, Witold, K.Krzemień) urodził się 29 grudnia 1915 w Warszawie. Wczesne dzieciństwo spędził w Brześciu Kujawskim. Do stolicy powrócił w 1919 roku i tu uczęszczał do szkoły. Harcerską przygodę rozpoczął w III Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. ks. J. Poniatowskiego. Po maturze wyjechał do Poznania i podjął studia ekonomiczne na uniwersytecie. Kontynuował działalność harcerską. Pracował w Oszczędnościowo-Oddłużeniowej Komisji dla Samorządu przy Urzędzie Wojewódzkim, a następnie w Biurze Ekonomicznym Prezesa Rady Ministrów w Warszawie. We wrześniu 1939 r. zaangażował się w działalność stołecznego Pogotowia Harcerzy oraz Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. W październiku 1941 r. został komendantem Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów posługując się pseudonimem Orsza. W lutym 1943 r., jako "Stefan" stanął na czele Grup Szturmowych Szarych Szeregów. 26 marca 1943 r.  kierował słynną akcją pod Arsenałem, której celem było odbicie z rąk hitlerowców Jana Bytnara "Rudego". W wyniku brawurowej akcji uwolniono 21 więźniów i zabito czterech Niemców. Po aresztowaniu Floriana Marciniaka – naczelnika Szarych Szeregów, w maju tego samego roku Broniewski stanął na czele organizacji. Przyjął pseudonim "Krzemień". Walczył w Powstaniu Warszawskim, w wyniku czego został jeńcem obozu Bergen-Belsen. Po wyzwoleniu obozu organizował harcerstwo wśród Polaków w Niemczech. W 1946 roku powrócił do Polski. Pracował w departamencie w Centralnym Urzędzie Planowania, spółdzielni "Społem". Zajął się pracą naukową. Obronił doktorat i zrobił habilitację z ekonomii urbanistyki. W 1966 roku został docentem na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 80. Broniewski zaangażował się w odnowę polskiego harcerstwa. W 1989 został przewodniczącym Krajowego Komitetu Odrodzenia ZHP oraz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Uważa się go za duchowego ojca Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej. Po roku 1989 dążył do zjednoczenia wszystkich organizacji harcerskich w Polsce. Zasiadał w Kapitule Orderu Orła Białego i Kapitule Orderu Wojennego Virtuti Militari. Pełnił funkcję prezesa Rady Naczelnej Stowarzyszenia Szarych Szeregów. W kwietniu 1992 otrzymał Honorowe Obywatelstwo miasta stołecznego Warszawy. Stanisław Broniewski zmarł w wieku 85 lat 30 grudnia 2000 r. w Wesołej. Został pochowany 9 stycznia 2001 r. na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Pozostawił po sobie wiele książek o historii harcerstwa okresu okupacji, m.in.: "Całym życiem. Szare Szeregi w relacji naczelnika", "Florian Marciniak. Naczelnik Szarych Szeregów" i "To nie takie proste - moje życie".

Obozy i biwaki

2001 - Olchowiec – Chrewt

2002 - Piecnik

2003 - Podgaje

2004 - Przejęsław

2005 - Podgaje

2011 - Wygnańczyce

2012 - Siemiany

2012 - Kokotek

2014 - Wygnańczyce

2015 - Lucień

2016 - Próchnówko

2017 - Imiołki

2018 - Wygnańczyce

2019 - Podlesice

Drużynowi

• 2000 (wg rozkazu: 12.II.2001) - 28.I.2002 : phm. Grzegorz Rudnik HR
• 28.I.2002 - 14.IX.2004 : phm. Michał Grzesiczek HO
• 14.IX.2004 - 2009 : pwd. Małgorzata Szufla sam.
• 2009 - 20.VIII.2011 : pwd. Tomasz Podbrożny ćw.
• 20.VIII.2011 - 30.XI.2014 : pwd. Aleksandra Segiet HO
• 30.XI.2014 - 02.XII.2018 : phm. Marta Bulla HR
• 02.XII.2018 - obecnie: pwd. Daria Dobiosch HO